๏̯͡๏ بابا ♥ ♥ ♥ ♥

به یاد تمام پدر هایی که امروز در بین ما نیستند

اما خاطره ی روزهای حضورشان هرگز فراموش نخواهد شد

آدرینم سخت ترین برای من نگاه کودکانه ات به

عکس پدرت هست که با چه اشتیاقی به سمتش می روی

و هر وقت ازت می پرسم بابا کجاست عکس را نشون می دهی و

می خندی دیروز هم برای اولین بار زمانی تو اتاق بودم و وتو

با اشتیاق آمدی کنارم عکس بابا کیومرث را

نشان دادی و لبخند کودکانه گفتی :

بابا

منتظر دست زدن من که هر وقت کار خوبی

انجام می دهی و حست بهت می گه منتظر تشویق باشی

و دست می زنی و هر کس هم که هست باید دست بزندو من با

چشمان پر اشک برات دست زدم که بابا کیومرث کجاست

که این لحظه شادی تمام وجودش را بگیرد که

یکدونه پسرش صداش کرده شاید اون که همیشه

با ماست زودتر از من یک کلمه را شنیده باشد ولی ............

و مادری با چشمانی گریان این لحظه را ثبت می کنه