عزیزم وبلاگت رو خوندم.میدونم گفتن متاثرم چیزی از بار غمت کم نمیکنه.ولی واقعا دل شکسته شدم.ان شاالله خدا به حق بزرگیش همسرت رو قرین رحمت و آرامش کنه و سایه تو 120 سال بالای سر گل پسر باشه. عزیزم محکم و با قدرت پشت پسرت وایسا.میدونم یه روز پسرت به داشتن همچین مادری افتخار میکنه.